Tel twee vier zes
Tel twee vier zes acht tien
Is je vrouw een zeemeermin
Mijn vrouw is een zeemeermin
Een schitterende staart
Ik geef desgevraagd kwartier
Ja ik kom in je armen
Lees verder Arjen Duinker, ‘Ik dacht dat ik je zag – voor Frans Bauer’
En ze leefden nog lang en ongelukkig
Over Schittering van Margaret Mazzantini
Er was eens een Italiaanse jongen, Costantino. Hij woonde in Rome en was de zoon van een conciërge. Er was eens een andere Italiaanse jongen, Guido. Hij woonde in hetzelfde gebouw en was de zoon van een arts. Ze hielden van elkaar en leefden lang en ongelukkig.
Ziedaar het verhaal van Margaret Mazzantini’s Splendore (2013). De Nederlandse vertaling Schittering (2016, Wereldbibliotheek) is verzorgd door Miriam Bunnik en Mara Schepers. De roman stond op de shortlist van de Europese Literatuurprijs en werd bij verschijnen getipt door het boekenpanel van De Wereld Draait Door. Lees verder En ze leefden nog lang en ongelukkig
Beriggie #13: De Ander praat terug
Het gebeurde zomaar op een zaterdagochtend. Ik las op bed na het ontbijt cursorisch de zoveelste zeventiende-eeuwse beschrijving van ‘Hottentotten’ als ‘noble savages’, primitievelingen tussen mens en dier. Jaja, dacht ik, alweer zo’n stereotype van met dierenvet ingesmeerde en met schaapsdarmen omhangen Afrikaanse wildemannen. Lees verder Beriggie #13: De Ander praat terug
Is de wereld al uitgewankeld?
Lieneke Luit
Over John Reeds intrigerende verslag van de Oktoberrevolutie
1917 – het jaar waarin er in Rusland revoluties uitbraken die de wereld op zijn grondvesten deden schudden. In het begin van dat jaar maakte de Februarirevolutie een einde aan het eeuwenoude tsaristische bewind van de Romanovs en werd er een Voorlopige Regering ingesteld. Na een periode van aanhoudende protesten, stakingen en muiterijen, die culmineerden in de Oktoberrevolutie, moest die overgangsregering op haar beurt het veld ruimen voor de bolsjewieken onder leiding van Lenin. Deze omwenteling bracht echter geenszins rust; vijf jaar lang was Rusland het toneel van een bloedige burgeroorlog tussen de Rode (bolsjewistische) en de Witte (antibolsjewistische) troepen. De strijd eindigde in 1922 met de overwinning van de bolsjewieken en de oprichting van de Sovjet-Unie. Lees verder Is de wereld al uitgewankeld?
In het land der wonderen
Over Winterse buien van Sana Valiulina
Van veel plaatsen op aarde hebben we een beeld zonder dat we er ooit zijn geweest. Dat beeld ontstaat via boeken, films, foto’s, verhalen van anderen of door ongegronde vooroordelen. Sana Valiulina (1964, Tallinn, Estland) herinnert zich nog precies wanneer haar beeld van Nederland, haar toekomstige vaderland, vorm kreeg. In het openingsessay van Winterse buien, of Ben ik wel geïntegreerd genoeg? (2016, Prometheus) schrijft ze:
Mijn eerste kennismaking met Nederland verliep via het geschreven woord. Ik was een jaar of tien, en op een dag dat ik me verveelde pakte ik een boek uit de grote boekenkast van mijn vader. Het land der wonderen heette het, het boek dat het wonderland genaamd Gollandija tevoorschijn toverde.
Of ze toen al dacht aan een mogelijk leven in dat land, weet ze niet meer,
Maar het was een stil begin van een lange romance tussen mij en het land waarvan de naam in het Russisch – Gol-lan-di-ja – een vrouwelijke uitgang heeft, en met die dubbele ‘l’ in het midden, op de wielen van de naburige ‘o’ en de ‘a’, eindeloos in je mond rolt, zoals de ronde kazen op de Goudse markt.
Beriggie #12: Nederlands overzee
Nu de minister van OCW de subsidie voor Nederlandse scholen in het buitenland volledig heeft afgeschaft, komt een belangrijke brug naar Nederland en kenniscentrum van Nederlandse taal en cultuur wereldwijd in gevaar. Lees verder Beriggie #12: Nederlands overzee
‘Ik like Oekraïne’
De hedendaagse Oekraïense literatuur in vogelvlucht
Door Tobias Wals
– Oké, kijk, het gaat hierom… De uitgeverij is bezig met een speciaal project, je snapt zelf wel voor welke dag – een boek met als thema: ‘Waarom ik van Oekraïne houd’. Het moet een bundel worden waar onze bekendste schrijvers aan meewerken, jij bent toch ook bekend? Schrijf dus op waarom je van Oekraïne houdt. Wat je maar wil – een verhaal, een schets, etc… Zolang er maar relevante motieven aan bod komen. Heb je daar tijd voor?
– En wat als ik niet van Oekraïne houd? vroeg ik.
– Nou ja… schaterde Ihor, dan schrijf je dat je er niet van houdt.
Uit Oleksi Volkovs verhaal ‘Señor Robinson’.
Op 24 augustus 2016 vierde Oekraïne vijfentwintig jaar onafhankelijkheid. De Kievse uitgeverij Nora-Droek publiceerde ter gelegenheid van het jubileum de verhalenbundel ‘Ik like Oekraïne’ (Я like Україну). Geen slecht idee – sinds Euromajdan in 2014 een einde maakte aan het regime van de pro-Russische president Janoekovytsj viert het patriottisme hoogtij in Oekraïne. Het zijn gouden tijden voor producenten van blauw-gele vlaggen en vysjyvanka’s, traditionele hemden met borduursels. Ook uitgevers proberen munt te slaan uit deze vaderlandsliefde. Lees verder ‘Ik like Oekraïne’
