Mijn tijd in Zuid-Afrika zit er bijna op. Als ik terugkijk op grofweg 5 jaar, heb ik me meer dan eens ver weg gevoeld van Europa. Dat klinkt misschien zwaarder dan ik bedoel, Lees verder Beriggie #17: Leeslijstje
Categorie archief: Tycho Maas
Beriggie #16: Die Woordfees
Eens per jaar vindt in Stellenbosch ‘die Woordfees’ plaats, een van de grootste festivals voor Afrikaans in Zuid-Afrika. Het is een twee weken durende viering van muziek en literatuur, met debatsessies, interviews en natuurlijk de nodige braai, koeksister en glasies soete. Vaste prik is inmiddels ook een afvaardiging van Nederlandse en Vlaamse schrijvers. Lees verder Beriggie #16: Die Woordfees
Beriggie #15: Feit, fictie en de Bijbel
Tijdens een college over de historische roman belandde ik met Zuid-Afrikaanse studenten in een discussie over waarheid, feit en fictie, en meer precies de grenzen daartussen. Daaruit had zich een brave, tekstinhoudelijke analyse van het proza in kwestie kunnen ontwikkelen, waarbij we de drie begrippen waarop we zoëven besloten hadden zouden hebben geoperationaliseerd in narratologische termen. Bijvoorbeeld: hoe is deze hoofdpersoon fictioneler dan die uit de andere roman, en waar zie je dat in de tekst? Maar dat zou zelfs in het bachelorcollege een parochiale onderneming zijn geweest, en bovendien hadden enkele studenten een beter plan. Ze wilden meteen maar de Bijbel als casus nemen. Lees verder Beriggie #15: Feit, fictie en de Bijbel
Beriggie #14: Een bibliotheek van allemaal
De Nationale Bibliotheek in Kaapstad, het equivalent van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag, heeft nieuwe publieke computers, 16 stuks, met gratis internet. Op weg naar mijn bureau bij Bijzondere Collecties loop ik ‘s ochtends altijd langs een rij wachtenden voor de computers. Het valt me op dat er nooit een blanke tussen staat. In mijn statige leeszaal met hoge boekenkasten en rijen oude drukken zie ik daarentegen amper niet-blanken. Lees verder Beriggie #14: Een bibliotheek van allemaal
Alles is nieuw, maar niet veranderd
Tycho Maas
Over de Zuid-Afrikaanse kleurlingdichter Nathan Trantraal
Ik heb Nathan Trantraal één keer in levenden lijve ontmoet. In 2013 was hij met zijn vrouw, Ronelda Kamfer, en hun baby’tje in Den Haag bij het festival voor het Afrikaans. Kamfer werd geïnterviewd over haar twee dichtbundels, Noudat slapende honde (2008) en grond/Santekraam (2011), en de Nederlandse vertalingen door Alfred Schaffer (Nu de slapende honden, 2010, en Santekraam, 2012). Ronelda Kamfer geldt als een van de grootste kleurlingdichters sinds Apartheid; in een eerdere blog schreef ik daar kort over (Beriggies uit Zuid-Afrika, 2). Trantraal had als dichter op dat moment nog niet van zich laten horen, althans niet publiekelijk, en vertelde in de marge van Kamfers interview wat over zijn feuilletonstrips en graphic novels. Verder hield hij vooral hun dochtertje rustig. Lees verder Alles is nieuw, maar niet veranderd
Beriggie #13: De Ander praat terug
Het gebeurde zomaar op een zaterdagochtend. Ik las op bed na het ontbijt cursorisch de zoveelste zeventiende-eeuwse beschrijving van ‘Hottentotten’ als ‘noble savages’, primitievelingen tussen mens en dier. Jaja, dacht ik, alweer zo’n stereotype van met dierenvet ingesmeerde en met schaapsdarmen omhangen Afrikaanse wildemannen. Lees verder Beriggie #13: De Ander praat terug
Beriggie #12: Nederlands overzee
Nu de minister van OCW de subsidie voor Nederlandse scholen in het buitenland volledig heeft afgeschaft, komt een belangrijke brug naar Nederland en kenniscentrum van Nederlandse taal en cultuur wereldwijd in gevaar. Lees verder Beriggie #12: Nederlands overzee
